Ben je wel een goed voorbeeld voor je kinderen als je je ontbijt overslaat?

‘Eet je niks mama’, vraagt mijn dochter. ⁠
‘Nee’, antwoord ik.

Ik kijk naar haar. En weer naar mijn kop thee. Wat zal ik verder antwoorden?

Ik eet niet omdat ik geen trek heb. Ik voel me goed bij periodiek vasten. Mijn lunch is m’n eerste maaltijd vandaag. Maar eigenlijk verwacht wél van mijn kinderen dat ze hun ontbijt eten.⁠…
⁠
Oei, dat is interessant. Waarom verwacht ik dat eigenlijk? Waar ben ik bang voor? Dat ze dan ook hun ontbijt laten staan? En wat zou er dan gebeuren?
⁠
Daar zit angst onder. Dat ze niet goed eten, tekorten oplopen en ziek worden. Maar gebeurd dat ook écht? Ik weet ook dat ze héél goed zelf aanvoelen wanneer ze honger hebben. En hoeveel ze dan moeten eten. Eten ze in de ochtend bijna niks, dan kan het goed zijn dat ze later op de dag méér eten.⁠
⁠
Hoe zou het zijn als ik ze dat vertrouwen geef? Dat ze het zelf wel aanvoelen? Ik zorg ervoor dat we gezond eten in huis hebben en zij voelen aan hoeveel ze daarvan nodig hebben. ⁠
⁠
Dat was oefenen voor mij. Om eerlijk te zijn

Maar toen ik ‘s ochtends niet ging eten omdat ik aan het vasten was, werd dat patroon me wel héél duidelijk. Eerder kon ik hele gesprekken hebben aan tafel over dat ze nog zo en zo veel hapjes moesten eten. En ja, proeven vind ik echt belangrijk. Maar écht zo veel hapjes móeten eten (zodat ik me goed voel, omdat ik weet dat er weer vitamientjes inzitten) klopt niet.⁠
⁠
‘Ik heb eigenlijk geen honger’ zei ik tegen mijn dochter.⁠
‘Oké’, antwoorde ze.⁠

⁠That’s it. ⁠
⁠
Dat voelde fijn
⁠
Oefenen helpt. Soms baal ik er echt van als ze haar bord na twee happen weg schuift, en dan wil ik eigenlijk weer heel graag afspreken dat ze nog vijf happen gaat eten. Maar ik doe het niet. De volgende dag schept ze extra op van de zelfgemaakte soep. ⁠
⁠
All good.⁠
⁠
Heb jij ervaring met periodiek vasten binnen een gezin? We zijn benieuwd!⁠